بهره گیری از سیاستگذاری جنسیتی در عرصه اختراعات در راستای توسعه پایدار در ایران

عموما ثبت اختراعات، انتشار دانش و افزایش نوآوری را به دنبال دارد. شکاف جنسیتی در طول فرایند ثبت اختراعات از دیرباز در تمامی کشورها ملموس بوده است و حتی افزایش دسترسی زنان به فرصت های شغلی و تحصیلی در دهه های اخیر اگر چه موجب کاهش این شکاف گردیده، لیکن آن را به طور کامل از بین نبرده است. با عنایت به این که هیچ قانونی خنثی از جهت گیری های اجتماعی و یا جنسیتی نمی باشد، لذا قوانین مالکیت فکری نیز مستثنی از این قاعده نخواهند بود. هدف غایی کشورها جهت توسعه پایدار، صرفا اعطای غیرتبعیض آمیز گواهینامه اختراع به دو جنسیت نیست، بلکه تسهیل روند اخذ تسهیلات و جذب سرمایه گذار بدون تبعیض جنسیتی در مرحله پس از ثبت اختراعات نیز ملاک عمل است. جهت بررسی عوامل قانونی مستقیم و غیرمستقیم بر روند موجود، در این پژوهش ضمن استفاده از روش کتابخانه ای، به روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و گردآوری آمار از اداره مالکیت معنوی ایران در سال های  1392-1399 نیز پرداخته شده است. در پایان با عنایت به قوانین مربوطه از جمله قانون گذرنامه، قانون مدنی و قانون کار راهکارهایی همچون اعطای مجوز خروج از کشور به مخترعین زن، شفافیت آماری مخترعین به تفکیک جنسیت و بودجه بندی جنسیتی، جهت کاهش شکاف جنسیتی در عرصه اختراعات راهکارهایی ارایه گردیده است.