سیاستگذاری خارجی آمریکا در برابر ایران در دوره تنش زدایی با شوروی (دتانت): نسبت کلان - نظریات با خط مشی های سیاسی

سیاست تنش زدایی با شوروی موسوم به دتانت که نقطه کانونی سیاست خارجی نیکسون-کیسینجر به شمار می آمد، رویکرد کلانی بود که تا سال پایانی ریاست جمهوری کارتر ادامه داشت. این مقاله به روش تحلیلی توصیفی و گردآوری کتابخانه ای و اسنادی درپی بررسی نسبت میان کلان- نظریه ها و خط مشی های موردی سیاست خارجی آمریکا در مورد ایران در این دوره کلیدی است که از طریق این پرسش به پژوهش گذاشته شده است که نسبت میان نظریات کلان و خطی مشی های موردی سیاست خارجی دولت های آمریکا، از نیکسون تا کارتر، در قبال ایران چگونه تعریف می شود؟ فرضیه این مقاله مبتنی بر این گزاره است که این نسبت با بهره گیری از رویکرد جان اریکسون در سه ساحت کاربردی، مفهومی و نمادین قابل مقوله بندی است. بر اساس نگرش جان اریکسون که این مقاله از آن بهره می جوید، کلان- نظریه ها معمولا توصیه های خاص موردی را ارایه نمی کنند. آنها نقشه های راه کلی را ارایه می دهند، ادراک محیطی از جهان را مفهومینه می سازند و همچنین کارکردی نمادین دارند.