بررسی تاثیر شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر باورهای غیرمنطقی و تاب آوری معتادان

اعتیاد می تواند خصوصیات روانشناختی افراد معتاد نظیر باورهای غیرمنطقی و تاب‏آوری آن‏ها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، هر مداخله‏ای که بتواند متغیرهای فوق‏ را تحت تاثیر قرار داده و باعث بهبود آن‏ها شود، شرایط بهتری را برای وضعیت روان‏شناختی معتادان رقم خواهد زد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر باورهای غیرمنطقی و تاب آوری در معتادان انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل ناهمسان بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معتادان با دامنه سنی 65-18 سال مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهر تهران بود. با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس تعداد 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل، جایگزین شدند. ابتدا با استفاده از پرسش نامه های باورهای غیرمنطقی جونز و تاب آوری کونور و دیویدسون، پیش آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایشی در معرض 12 جلسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اساس پرتکل تیزدل و همکاران قرار گرفت، ولی گروه کنترل پس از اجرای پیش آزمون، هیچ برنامه درمانی را دریافت نکرد. نهایتا پس آزمون در مورد هر دو گروه انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند.

 نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد روش درمانی (شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی) منجر به بهبود باورهای غیرمنطقی و تاب آوری افراد معتاد می شود.

 باتوجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان شیوه درمانی می توانند نقش موثری در بهبود  تاب آوری و باورهای غیرمنطقی معتادان داشته باشند.