بافتمند سازی آموزش دستور زبان از طریق آموزش از قبل طراحی شده مبتنیبر معنا و ارایه درونداد برجسته نمایی شده در یک محیط انگلیسی بعنوان زبان خارجی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش از قبل طراحی شده مبتنی بر معنا و ارایه درونداد برجسته نمایی شده دریادگیری دانش دستوری دانش آموزان دبیرستانی در ایران بعمل آمد. دو گروه از دانش آموزان پایه اول دبیرستانی پسردر این مطالعه شرکت کردند. به یک گروه آموزش سنتی مبتنی بر توضیحات دستوری داده شد و به گروه دیگر دروندادبرجسته نمایی شده و آموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور با استفاده از دیالوگ داده شد. نتایجپژوهش نشان داد که آموزش سنتی مبتنی بر توضیحات دستوری آنگونه که در مدارس ایران رایج است تاثیری در (do, does, did) یادگیری افعال کمکی در آزمون تولید نوشتاری نداشت. در عوض، درونداد برجسته نمایی شده وآموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور به عملکرد بالای دانش آموزان در آزمون تولید نوشتاریمنجر شد. در پس آزمون تاخیری نیز آموزش دستور زبان مبتنی بر بافت و فعالیتهای معنی محور تاثیرگذار بود اما اینتاثیر به قدر کافی معنی دار نبود که بتوان به استناد آن ادعایی دال بر برتری این نوع آموزش بر حسب پایایی تاثیرمطرح کرد.