تاثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخص های پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کووید 19

توجه به عملکرد حرکتی و شناختی در دوران زندگی و بررسی عوامل موثر بر پیشگیری از افت کارکردهای بدن همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است، لذا، هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخص های پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کرونا در سال 1399 بود.

پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور، 30 زن سالن ورزشی منطقه یک شهر تهران به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بر اساس پرسشنامه های پژوهش در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای با شدت معادل 65-80 حداکثر ضربان قلب انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش نامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. آمار استنباطی ، در سطح نمره کل پرسشنامه ها از تحلیل t همبسته به کمک نرم افزار آماری SPSS22 استفاده شد.

 نتایج تحلیل t همبسته نشان می دهد که در گروه فعالیت بدنی، پرخاشگری با سطح معناداری 011/0 و خودکنترلی با سطح معناداری 042/0 بهبود یافته است.

 نتایج مطالعه حاضر، تاییدی بر مطالعات پیشین در ارتباط با نقش فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد روانی، شناختی و حالات خلقی است.