تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های ایمنی مرغان تخمگذار در پرورش متراکم و توصیه شده

 عنصر روی جزء ضروری آنزیم کربونیک آنهیدراز رحمی است که نقش مهمی در تشکیل پوسته تخم مرغ دارد.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر عملکرد، کیفیت تخم مرغ و فراسنجه های ایمنی مرغان تخم گذار در شرایط پرورش متراکم این آزمایش انجام شد.

تعداد 160 قطعه مرغ تخم گذار سویه های-لاین 36W- در سن 60 هفتگی به مدت 10 هفته استفاده شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دو سطح تراکم (توصیه شده (3 مرغ به ازای هر قفس) و متراکم (5 مرغ به ازای هر قفس) ،) و 4 سطح روی از منبع روی-متیونین (40، 80، 120 و 160 میلی گرم در کیلوگرم جیره) بودند که در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 با 8 تیمار اجرا شد

افزودن سطوح مختلف روی در شرایط متفاوت تراکم نتوانست مصرف خوراک و ضریب تبدبل خوراک را تحت تاثیر قرار دهد. سطوح 120 و 160 میلی گرم در کیلوگرم روی باعث کاهش معنیدار درصد تولید تخم مرغ و وزن تخم مرغ در مقایسه با سطح 40 میلی گرم در کیلوگرم روی در مرغان تخم گذار شد. مقاومت پوسته تخم مرغ با افزایش سطح روی جیره افزایش و واحد هاو در پرندگان پرورش یافته در شرایط متراکم نسبت به تراکم توصیه شده کاهش یافت (05/0>P). در بررسی فراسنجه های تولیدمثلی مرغان تخمگذار، تنها وزن تخمدان در پرندگان موجود در شرایط متراکم کمتر از تراکم توصیه شده بود (05/0>P). استفاده از سطح 160 میلی گرم در کیلوگرم روی در جیره به طور معنی داری باعث افزایش سطح LDL خون در مقایسه با سطح 40 میلی گرم در کیلوگرم روی و اعمال تنش تراکم نیز به طور معنی داری باعث افزایش سطح گلوکز خون مرغان تخم گذار در مقایسه با تراکم توصیه شده شد. نتیجه گیری نهایی: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از روی نتوانست تغییری در فراسنجه های کمی یا کیفی تخم مرغ در شرایط پرورش متراکم ایجاد کند، هر چند سطوح 120 و 160 میلی گرم در کیلوگرم روی باعث افزایش استحکام پوسته تخم مرغ شد.