بررسی تاثیر کودها و بسترهای مختلف کشت بر عملکرد و مواد موثره گیاه زنجبیل

زنجبیل از خانواده Zingiberaceae، گیاهی گرمسیری و دارای ریزوم های گره دار است.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر مصرف کودهای معدنی و زیستی بر پایه جلبک بر صفات کمی و کیفی گیاه زنجبیل و انتخاب بهترین بستر کشت بود.

تیمارهای آزمایشی شامل محیط کشت در چهار سطح و کود در سه سطح بود. اسانس تقطیر شده با آب زنجبیل توسط کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنج جرمی آنالیز شد.

بیشترین میزان عملکرد بیولوژیکی و عملکرد در هکتار در اثر متقابل بستر کاشت ورمی کمپوست: پرلیت (70 :30) و عدم مصرف کود مشاهده شد. بیشترین شاخص برداشت به ترتیب در بسترهای کاشت کود دامی: خاک (70 :30) همراه کود زیستی، ورمی کمپوست: پرلیت (70 :30) همراه کود زیستی و کود دامی: پرلیت (70 :30) همراه کود زیستی با میانگین 0/9 برآورد شد. بستر کاشت کود دامی: پرلیت (70 : 30) همراه با مصرف کود شیمیایی NPK بیشترین میزان اسانس را تولید کرد. بیشترین میزان ماده موثره ژرانیال در اثر متقابل بستر کاشت ورمیکمپوست: پرلیت (70 :30) همراه با مصرف کودزیستی مشاهده گردید. بیشترین میزان ماده موثره آلفا- زینجیبرن در اثر متقابل بستر کاشت ورمیکمپوست: پرلیت (70 :30) همراه با کودهای شیمیایی NPK مشاهده شد. بیشترین میزان ماده موثره نرال در تیمارهای اصلی کود دامی: خاک (70 :30) و تیمار اصلی کود زیستی حاصل شد.

نتیجه گیری:

 کاربرد منابع کودی شیمیایی و زیستی توام با بسترهای کاشت آلی با افزایش حاصل خیزی بیشتر جهت تامین رفع نیازهای غذایی زنجبیل جهت تولید مواد موثره، مثمر ثمر بود.