بررسی اثر سطوح آبیاری، تراکم بوته و محلول پاشی اسید سالیسیلیک بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه گوار (Cyamopsis Tetragonoloba L.)

به منظور بررسی اثر سطوح آبیاری، تراکم بوته و اسید سالیسیلیک بر گوار، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مشهد در سال 1396 اجرا شد. سطوح آبیاری (25، 50، 75 و 100 درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع) به عنوان عامل اصلی و فاکتوریل سطوح تراکم (4/4، 6/7 و 13/3 بوته در متر مربع) و اسید سالیسیلیک (عدم کاربرد و کاربرد با غلظت یک و نیم میلی مولار) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد با کاهش میزان آبیاری در تیمار 25 درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع عملکرد دانه در مقایسه با تیمار 100 درصد، حدود 41 درصد کاهش یافت (از 937/27 به 552/62 کیلوگرم در هکتار). با کاهش تراکم بوته در سطوح آبیاری زیاد و متوسط، تولید دانه در غلاف به طور معنی دار افزایش یافت، اما افزایش تراکم، عملکرد دانه را کاهش داد. بیشترین تعداد غلاف در بوته (47/73)، تعداد غلاف در متر مربع (347/3)، وزن هزار دانه (44/33 گرم) و عملکرد بیولوژیک (2542/3 کیلوگرم در هکتار) در شرایط تامین آب زیاد و کاربرد اسید سالیسیلیک بدست آمد. هم چنین تیمارهای کم آبیاری در شرایط عدم کاربرد اسید سالیسیلیک، کاهش عملکرد بیولوژیک گوار را به دنبال داشت. در مجموع با توجه به محدودیت منابع آبی، آبیاری معادل 75 درصد تبخیر و تعرق گیاه مرجع با تراکم 4/4 بوته در متر مربع در شرایط مشهد برای این گیاه توصیه می شود. هم چنین مصرف اسید سالیسیلیک در این گیاه، توجیهی ندارد.