بررسی تاثیر عناصر دیداری بر توجه دانشجویان با سبک یادگیری دیداری در کلاس های مجازی (یک مطالعه ردیابی چشمی)

توجه به محرک های آموزشی اولین گام در فرایند ادراک و یادگیری است. پژوهش های متعددی در زمینه سبک های یادگیری و ترجیحات یادگیری شده است؛ اما پژوهش اندکی در زمینه توجه یادگیرندگان با استفاده از ابزارهای جدید علوم اعصاب شناختی مانند دستگاه ردیابی چشم شده است. هدف پژوهش پژوهش حاضر بررسی تاثیر عناصر دیداری بر توجه دانشجویان با سبک یادگیری دیداری در کلاس-های مجازی با استفاده از دستگاه ردیابی چشم است. برای رسیدن به هدف پژوهش از روش شبه آزمایشی، تک آزمودنی با طرح A-B-A استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه سبک یادگیری فلدر و سلومون و دستگاه ردیابی چشمی بود. ابتدا مشارکت کننده با سبک دیداری غالب شناسایی شد؛ سپس با رعایت اصول اخلاقی مشارکت کننده در هر مرحله طی 8 جلسه درکلاس مجازی تحت آموزش قرار گرفت و میزان خیرگی مشارکت کننده به نقاط مختلف دیداری و متنی با دستگاه ردیابی چشمی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل اندازه گیری تکراری و تحلیل نمودار دیداری و نقشه حرارتی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، که با افزوده شدن عناصر دیداری اعم از دوربین مدرس به بخش محتوایی، توجه یادگیرنده به تمام صفحه افزایش می یابد F(2,14)=5.087,p= 0.022. بر اساس یافته پژوهش حاضر ضروری است در تحلیل اصل تصویر از مجموعه اصول یادگیری چندرسانه ای به متحرک بودن تصویر مدرس و تفاوت های فردی یادگیرندگان مانند سبک های یادگیری آنان توجه شود.