تخمین دز جذبی ترکیب نشاندار 99mTc-MAX در انسان بر اساس داده های پراکنش زیستی موش balb/c به روش MIRD

برخورد پرتوهای یونیزان با سیستم های بیولوژیک باعث وقوع یونیزاسیون و تحریک اتم ها و مولکول ها شده و محصولاتی غیر طبیعی و مضر در محیط بیولوژیک بوجود می آورند. تخمین دز جذبی در ارزیابی پیامدهای پزشکی و بیولوژیکی مرتبط با تابش یونیزه کننده حاصل از تجویز رادیوداروها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بنابراین هدف از این پژوهش ارزیابی میزان دز جذبی اندام های بدن انسان حاصل از ترکیب نوین نشان دار 99mTc-MAX بر اساس مطالعات توزیع زیستی موش های balb/c می باشد. لیگاند طراحی شده با خاصیت شلاته کنندگی از طریق واکنش بین دو ماده ی کلرواستامید (Chloroacetamide) و زانتات (Xanthate) با نسبت های مولی معین سنتز شد. سپس فرآیند نشان دار سازی آن با 99mTc و با خلوص رادیوشیمیایی 93% در محیط آزمایشگاه و90% در حضور سرم خون انسانی با موفقیت صورت گرفت. پس از آن پراکنش زیستی کمپلکس نشان دار در موش های balb/c تا 24 ساعت پس از تزریق مورد بررسی قرار گرفت. به منظور برآورد میزان دز جذب شده در اندام های بدن انسان، روش MIRD به کاربرده شد. نتایج بیان گر بیشترین میزان دز جذب شده کمپلکس مذکور در کبد و با 0.0011mGy/MBq می باشد. 99mTc-MAX با توجه به جذب قابل توجه کبدی و همچنین تجمع مناسب آن در سیستم رتیکلواندوتلیال، می تواند به عنوان یک عامل تصویربرداری بالقوه موثر واقع شود.