امکان سنجی کاربرد Zn[Mn]-Al LDHs به عنوان ماتریکسی برای رهاسازی B، Zn و Mn در محیط شبیه سازی شده محلول خاک

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر نوع هیدروکسید مضاعف لایه ای (LDH) و نوع محلول زمینه بر واجذب B در محیط شبیه سازی شده محلول خاک و نیز رهاسازی کاتیون های ساختاری (Zn و Mn) در این محیط انجام شد. بدین منظور ابتدا هم دماهای جذب B در محلول 03/0 مولار نیترات پتاسیم حاوی غلظت های 25/0 تا 10 میلی مولار B برای سه ترکیب Zn-Al LDH، Zn-Mn1-Al LDH (Mn/Zn برابر با  02/0 نسبت مولی) و Zn-Mn2-Al LDH (Mn/Zn برابر با 1/0 نسبت مولی) (به اختصار به ترتیب Zn-Al، Zn-Mn1 و Zn-Mn2) بررسی شد. سپس واجذب B از این ترکیبات در بیش ترین غلظت و تحت تاثیر محلول های 03/0 مولار نیترات پتاسیم، 25/1 میلی مولار اسید اگزالیک و 25/1 میلی مولار اسید سیتریک اندازه گیری شد. همچنین غلظت کاتیون های Zn و Mn در محلول واجذب تعیین گردید. بر اساس نتایج، داده های جذب و واجذب B در تمام LDHs برازش خوبی با معادله فرندلیچ نشان دادند. علاوه براین، تاثیر کاربرد LDHs سه تایی بر میزان جذب و واجذب B معنی دار بود. بدین صورت که Zn-Mn1 و Zn-Mn2 در مقایسه با Zn-Al دارای جذب بیشتر (57/0-46/0 میلی مول بر گرم) و واجذب کمتری در هر سه محلول زمینه (2/38-6/18 درصد) بودند. این امر می تواند به متفاوت بودن مکانیسم جذب B در LDHs سنتز شده نسبت داده شود. اسیدهای آلی به دلیل ایجاد کی لیت با کاتیون های ساختاری LDHs و افزایش احتمال انحلال آن، سبب افزایش واجذب B و همچنین رهاسازی Zn و Mn در مقایسه با نیترات پتاسیم گردید. با توجه به رهاسازی آهسته B و همچنین Zn و Mn در شرایط شبیه سازی شده محلول خاک، ممکن است LDHs قادر به تامین این سه عنصر غذایی برای گیاهان باشند که بررسی آن نیازمند مطالعه در شرایط واقعی خاک و در حضور گیاه می باشد.