تحلیل و پهنه بندی خشکسالی اقلیمی و تاثیر SOI و NAO بر حوضه های ششگانه آبخیز ایران

روش های مختلفی برای درون یابی داده مکانی وجود دارد و هر گونه کاستی در انتخاب روش مناسب توزیع مکانی عوامل اقلیمی و بی توجهی به دقت روش های درون یابی می تواند موجب بروز خطا در برآوردهای طراحی گردد. در این پژوهش از داده های ماهانه بارندگی 79 ایستگاه سینوپتیک با حداقل 30 سال طول دوره آماری از 1988 تا سال 2017 استفاده گردید. پس از بررسی رژیم بارش در حوزه های آبخیز شش گانه ایران، مقدار SPI در بازه های 3، 5 و 8 ماهه از داده های بارندگی ماهانه در هر سال استخراج و برای هر ایستگاه محاسبه و برای هریک از پدیده ها (SOIو NAO) موردبررسی قرار گرفت و در سه گام زمانی ده ساله، سال هایی با خشک سالی های بسیار شدید در حوضه مشخص گردید. در تعیین توزیع بارندگی در پریودهای زمانی 10 ساله در نقاط فاقد آمار از شاخص های میانگین قدر مطلق خطای نسبی (MARE)، میانگین خطای اریبی انحراف (MBE)، درصد میانگین خطای مطلق (MAPE) و ریشه دوم میانگین مربع خطا (RMSE) استفاده گردید. در مجموع با استفاده از خطاهای فوق در دوره سه ماهه، پنج ماهه و 8 ماهه در بین روش های درون یابی قطعی، روش توابع پایه ای شعاعی (RBF) و درون یابی چندجمله ای محلی (LPI) نسبت به دو روش دیگر (IDW,GPI)، (نتایج دوره 3 و 5 ماهه بالای 62 درصد بوده و 8 ماهه بالای 72 درصد) نتایج بهتری ارایه کرده است. در مورد روش های کریجینگ، روش کریجینگ ساده (درجه دوم منطقی) در درون یابی متغیرهای بارش میانگین، بارش با دوره 3 و 5 ماهه، روش کریجینگ ساده (نمایی) در درون یابی متغیرهای بارش میانگین بارش با دوره 8 ماهه بهترین روش زمین آمار بوده است.