ارزیابی و تحلیل وضعیت بهره برداری از منابع یادگیری و آموزشی کشاورزان به تفکیک سامانه های آبیاری (مطالعه موردی: استان قزوین)

نیاز به آموزش در بخش کشاورزی به منظور استفاده بهتر از منابع زمین و آب همیشه وجود دارد. در این پژوهش منابع یادگیری و آموزشی کشاورزان شناسایی شدند. سپس وضعیت بهره برداری از آن به تفکیک سامانه های آبیاری (سطحی و تحت فشار) و ارتباط آن با سن، تحصیلات، پیشینه به کارگیری سامانه آبیاری با استفاده از آزمون های آماری مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت. روش انجام پژوهش فن دلفی و ابزار پیمایش پرسشنامه بود. در مجموع 358 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری شدند. ارزیابی ها نشان دادند وضعیت بهره برداری از منابع یادگیری و آموزشی از دیدگاه "کشاورزان"، "صاحب نظران" و "آموزشگران" به ترتیب دارای امتیاز 08/1±73/1، 94/0±47/2 و 79/0±99/1 (از امتیاز کل 5) برای زارعان دارای سامانه آبیاری سطحی،  05/1±98/1، 84/0±52/2 و 95/0±39/2 (از امتیاز کل 5) برای زارعان دارای سامانه آبیاری تحت فشار، 08/1±19/2، 87/0±28/2 و 96/0±12/2 (از امتیاز کل 5) برای باغداران دارای سامانه آبیاری سطحی و 92/0±55/2، 88/0±38/2 و 21/1±37/2 (از امتیاز کل 5) برای باغداران دارای سامانه آبیاری تحت فشار است. وضعیت بهره‎برداری از منابع یادگیری و آموزشی (متوسط به پایین) نشان می دهد ظرفیت سازی و تغییر در محتوا و نحوه ی استفاده از منابع یادگیری و آموزشی با توجه به شرایط و علایق و زمینه های انگیزشی کشاورزان امری ضروری و لازم است. در میزان استفاده از منابع یادگیری و آموزشی کشاورزان سن در هیچ کدام از گروه ها تاثیر معناداری ندارد. پیشینه به کار گیری سامانه آبیاری تنها در گروه زارعان دارای سامانه آبیاری تحت فشار دارای رابطه مثبت و معنادار بود و سطح تحصیلات در تمامی گروه ها اثر مثبت و معنادار داشته است.