«رنج زشتی» بازسازی معنایی تجربه زیسته زشت رویی

«در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را آهسته می خورد و می تراشد این دردها را نمی شود به کسی اظهار کرد». زشتی انحراف از معیارهای زیبایی و برچسبی است که برای افراد مشمول، نوعی داغ و تجربه ای بغرنج، همراه با پیامدهای ناگوار می باشد. این پژوهش به بررسی تجربه زیسته از انگ “زشت” رویی پرداخته است. به دلیل حساسیت اخلاقی مسیله در جامعه و احترام به عزت نفس افراد نمونه، بجای مصاحبه از روش های بدون مزاحمت و محجوب استفاده گردید، به این نحو که نظرات و درد دل هایی که توسط این افراد در سایت ها و انجمن ها و تالارهای گفتگوی آنلاین درج گردیده بود جمع آوری و وارد نرم افزار مکس کیود ا[1] گردید. در این مطالعه، مقوله های اصلی، در نظرات 204 کاربر به اشباع رسید .نتایج پژوهش حاضر نشان داد؛ درک زشت رویی خویشتن در اکثر مواقع بیش ازآنچه پدیده ای ذاتی باشد به سه عامل عمده مرتبط است: 1- برچسب زنی از سوی دیگری 2- مقایسه خود با دیگری3- بازنمایی  و تعریفی محدود از زیبایی در رسانه ها. زشت رویی با تجربیات و خودپنداره هایی مانند تنفرآمیز بودن، شرم آوری، بدشگون و شروربودن، ناقص و لکه ننگ بودن در افراد همراه است. از پیامدهای بسیار شایع این مسیله می توان به مورد تمسخر و تحقیر واقع شدن، مشکلات روحی، پایین آمدن عزت نفس، پسرفت، تنهایی و طرد شدن از سوی جنس مخالف، مشکلات تشکیل خانواده و فرزندآوری اشاره کرد. استراتژی های این افراد را در مواجهه با تجربه زشت رویی را می توان به سه دسته کلی تقسیم کرد: 1- استراتژی های ناسازگاری منفعلانه (گریه، شکایت، افسردگی، اعتیاد و...) 2- استراتژی های تغییر (جبران-هویت زدایی و پنهان سازی)3 - استراتژی های پذیرش (کنار آمدن و بالا بردن عزت به نفس، شکرگزاری). به دلیل کلیشه سازی های منفی که در رسانه ها و جامعه در مورد افراد زشت رو وجود دارد این افراد برخوردهای نامحترمانه ای را تجربه می کنند. نتایج این پژوهش بازتاب اندکی از وضعیت غمبار و زجرهای عمیقی است که افراد زشت رو در طول زندگی بخصوص در سنین نوجوانی با آن دست به غریبان هستند، وضعیتی که با تغییر نگرش مرسوم و پی ریزی گفتمان «زشت شرور و تنفرآمیز نیست»، امکان اصلاح و بهبود آن وجود دارد.