ارتباط بیان گیرنده ی مرگ برنامه ریزی شده-1 در بافت تومورال روده ی بزرگ با ویژگی های بالینی و آسیب شناسی بیماران مبتلا به سرطان روده ی بزرگ

مقدمه:

 فعالیت سیستم ایمنی توسط نقاط بازرسی ایمنی، انواع مهاری و تحریکی، تنظیم می گردد. گیرنده ی مرگ برنامه ریزی شده-1 (PD-1) از نقاط بازرسی مهاری است که افزایش بیان آن، منعکس کننده ی فرسودگی سلول های ایمنی می باشد. اما هنوز اثر آن در پیش آگهی سرطان روده ی بزرگ به خوبی مشخص نیست. هدف از این مطالعه، بررسی اثر بیان این نشانگر در پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان روده ی بزرگ برحسب محل اولیه ی تومور می باشد.

این مطالعه ی مقطعی، در طی سال های 1399-1400 انجام شد. تعداد 136 بیمار مبتلا به سرطان روده ی بزرگ که در بیمارستان الزهرای اصفهان بین سال های 1392 تا 1396 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انتخاب و به صورت گذشته نگر مورد ارزیابی قرار گرفتند. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی نمونه های بافتی تهیه شده از بیماران برای نشانگر PD-1 انجام و بیان این نشانگر در مرکز و حاشیه ی تهاجمی تومور تعیین گردید. داده های مربوط به بقا و تاریخ مرگ بیماران از طریق پرونده ی بیمار و تایید از طریق ثبت احوال تکمیل شد.

بیان بالای PD-1 در حاشیه ی تهاجمی با مرحله ی T پایین تر (T1/2) در تومورهای سمت چپ، مرحله ی M پایین (M0) در تومورهای سمت راست، عدم متاستاز در در تومورهای سمت راست و چپ، اندازه ی تومور بزرگتر (≥ 5 سانتی متر) در تومورهای سمت راست، ارتباط معنی دار داشت. بیان این نشانگر در هیچ کدام از نواحی تومور ارتباط معنی داری با بقا بیماران نداشت.

بیان بالای PD-1 با مراحل پایین تر سرطان روده ی بزرگ در ارتباط می باشد اما به نظر می رسد این مولکول، نشانگر خوبی برای پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان روده ی بزرگ نمی باشد.