تاثیر ماده ی افزودنی گلوتاتیون بر پارامترهای بیوشیمیایی گلبول قرمز کم-لکوسیت در طول مدت ذخیره سازی

 مقدمه:

 ضایعات ذخیره سازی گلبول های قرمز (Red blood cell) RBC، ممکن است عملکرد این سلول ها را به طور چشمگیری کاهش دهد. یکی از این عوارض، افزایش تدریجی استرس اکسیداتیو است که سبب تخریب RBCها در طی نگهداری آن ها می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ماده ی افزودنی گلوتاتیون به عنوان یک آنتی اکسیدان بر تغییرات بیوشیمیایی کیسه های RBC کم-لکوسیت در طول ذخیره سازی طراحی شد.

مطالعه، از نوع تجربی بود و در سال 1396 در سازمان انتقال خون تهران انجام شد. تعداد 10 کیسه RBC کم-لکوسیت، طبق دستوالعمل های استاندارد جمع آوری، فرآوری و ذخیره شد. هر واحد به دو قسمت مساوی تحت تیمار با گلوتاتیون یا سرم فیزیولوژی (کنترل) تقسیم شد. نمونه گیری از همه ی کیسه ها طی نقاط زمانی 3، 14، 21، 35 و 42 روز پس از ذخیره سازی به عمل آمد. از روش الایزا برای بررسی تغییرات گلوتاتیون و 2و3-دی فسفوگلیسرات (2,3-DPG) و از روش آنزیمی برای سنجش پارامترهای بیوشیمیایی مانند لاکتات-دهیدروژناز (LDH)، غلظت لاکتات و فعالیت آنزیم گلوکز-6-فسفات-دهیدروژناز (G6PD) استفاده شد.

مقدار گلوتاتیون در گروه تیمار شده و گروه شاهد به ترتیب به میزان 70 و 60 درصد مقدار اولیه بود. با افت سطح گلوتاتیون در هفته ی انتهایی ذخیره سازی، کاهش قابل توجهی در فعالیت G6PD مشاهده شد (0/05 > P). مقدار 2,3-DPG بعد 42 روز از ذخیره سازی، تا نزدیک به صفر کاهش یافت. سطح LDH و لاکتات در طول ذخیره سازی در هر دو گروه افزایش داشت (0/05 > P).

نتایج ما نشان داد، غیر از مقدار 2,3-DPG، مابقی معیارهای آزمایشگاهی مورد مطالعه تحت تاثیر گلوتاتیون قرار گرفتند و آنتی اکسیدان گلوتاتیون در کاهش استرس اکسیداتیو موثر بود.