نحوه تشکل قاعده بسیط الحقیقه مبتنی بر دور هرمنوتیکی میان قرآن و اصول فلسفی ملاصدرا

هدف این نوشتار مطرح کردن دو پرسش و یافتن راه حلی شدنی و بایسته برای ‎آن ها است. پرسش نخست این است که آیا ملاصدرا در اندیشه های فلسفی خود به ‎دور هرمنوتیکی قایل بوده است؟ پرسش دیگر این که ملاصدرا چگونه با به کار بستن دور هرمنوتیکی از قرآن و مکاشفات شهودی در برداشت قاعده بسیط ‎الحقیقه یاری جسته است؟ این پژوهش برای یافتن پاسخی بایسته و روشن نخست به‎ کالبدشناسی مفردات پرسش های پیش گفته پرداخته، سپس به ‎رویکردهای اصحاب هرمنوتیک و ملاصدرا درباره دور هرمنوتیکی اشاره کرده است. نویسندگان سرانجام روش ملاصدرا در چگونگی به کار بستن قرآن و مکاشفه شهودی در چارچوب دور هرمنوتیکی و دستیابی وی به‎ قاعده نغز بسیط ‎الحقیقه در یک دستگاه شناخت‎ شناسی را به‎ گفتمان گذاشت اند. نگارندگان در جستار پیش رو با گواه گرفتن ‎اندیشه های برجسته ملاصدرا، در پی بازگفت این مدعا هستند که وی افزون بر این که در آثار خود به ‎دورهرمنوتیکی اشاره دارد، با به کارگیری دانش های قرآنی و شهودی به عنوان پیش فرض، با روش دور هرمنوتیکی به ‎دیدگاه های نوین فلسفی دست یافته است.