اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه (tDCS) بر ولع مصرف و انعطاف پذیری شناختی و انتزاع وابستگان به مواد افیونی

ولع مصرف در اعتیاد به مواد مخدر یک تظاهر رایج و به عنوان تمایل مبرم فوری و غیرقابل جبران برای تسلیم در برابر ماده می باشد. هدف از پژوهش بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه (tDCS) بر ولع مصرف انعطاف پذیری شناختی و انتزاع سوء مصرف کنندگان مواد افیونی بود.

طرح نیمه آزمایشی به همراه پیش آزمون و پس آزمون با پیگیری 2ماهه بود. جامعه آماری شامل وابستگان به مواد افیونی بود که نمونه 30 نفر مرد که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش tDCS (15 نفر) و یک گروه شم (15 نفر) جای گرفتند. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش پرسشنامه ولع معرف لحظه ای مواد فرانکن و همکاران و آزمون دسته بندی کارت های ویسکانسین بود که قبل از مداخله روی دو گروه انجام شد. روش درمان tDCS شامل (10جلسه 20دقیقه ای)باشدت 2 میلی امپر بود. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تحلیل بدست امده با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد بین آزمودنی های دو گروه آزمایش و شم در پس آزمون و پیگیری، هر سه مولفه ولع مصرف و همچنین نمرات مولفه های آزمون ویسکانسین تفاوت معناداری وجود دارد. (P< 0/001).

tDCS تلویحات مهمی در زمینه کاهش سطح ولع مصرف و بهبود انعطاف پذیری شناختی اجرایی در افراد وابسته به مواد افیونی داشته و به عنوان روش درمانی موثر جهت استفاده درمانگران اعتیاد در کلینیک های درمانی توصیه می گردد.