روابط فضایی ژئودایورسیتی و پوشش گیاهی (مطالعه موردی: منطقه حفاظت شده اشترانکوه در استان لرستان)

استان لرستان به دلیل برخورداری از تنوع های اقلیمی، زمین شناختی، ژیومورفولوژیکی و زیستی دارای ژیودایورسیتی و بیودایورسیتی غنی می باشد. گوناگونی های زمین شناختی و زیستی مناطق حفاظت شده در زمینه مدیریت محیط زیست می بایست مورد توجه دولتمردان و جوامع علمی در این استان باشد که ارتباط میان این دو تنوع به موضوعی مهم برای مسایل مرتبط با حفاظت از منابع طبیعی تبدیل شده است. محدوده مورد مطالعه، منطقه حفاظت شده اشترانکوه در شرق استان لرستان است. این پژوهش به دنبال ارزیابی کمی تنوع زمین شناختی این منطقه و ارتباط آن با الگو، تراکم و انواع پوشش های گیاهی با استفاده از فناوری سنجش از دور است؛ به همین منظور جهت مشخص کردن نوع پوشش های گیاهی منطقه حفاظت شده اشترانکوه از تقسیم بندی براساس شکل شناسی ظاهری استفاده گردید. روش کار به این صورت بود که ابتدا ژیودایورسیتی این منطقه با استفاده از شاخص GI مورد ارزیابی کمی قرار گرفت و با مشاهدات میدانی و تهیه نقشه ژیومورفولوژی، داده های خروجی صحت سنجی شدند و با به کارگیری شاخص (SAVI) وضعیت تراکم و الگوی پوشش های گیاهی منطقه حفاظت شده اشترانکوه مشخص شدند و سپس انواع پوشش های گیاهی آن براساس شکل شناسی ظاهری مورد طبقه بندی قرار گرفتند و با اطلاعات حاصل از شاخص ژیودایورسیتی بررسی شدند. نتایج نشان داد که الگو و تراکم پوشش های گیاهی این منطقه از طبقات ژیودایورسیتی پیروی کرده و پراکنش فضایی آنان منطبق بر طبقات ژیودایورسیتی از نوع بوته زار به سمت مرتع و چمنزار، از زیاد به سمت کم است. از این رو جهت موفقیت در امر حفاظت از گونه های زیستی و به ویژه جوامع گیاهی در مناطق حفاظت شده، می بایست به حفاظت زمین شناختی هم توجه کرد.