درآمدی بر تاریخ نگاری محلی (پیشینه، ویژ گی ها و آسیب شناسی آن)

تاریخ محلی گونه ای از تاری خنویسی است که در قرن سوم رایج شد. هرچند که سابقه آن را می توان در قرون بسیار کهن تر هم سراغ گرفت. آن چه باعث رونق این نوع تواریخ شد عبارت بوده از حب وطن و دوست داشتن زادگاه، حس تفاخرجویی نسبت به دیگر اما کن، تشویق و ترغیب حکام، علایق گونا گون سیاسی، علمی، فرهنگی و اقتصادی و... این نوع از تاری خنویسی هرچند دارای مزیت هایی نسبت به تواریخ عمومی است، اما با این وجود دارای آسیب های چندی نیز است، فضیل تگویی، افسانه پردازی، فقدان علت یابی و تحلیل، اغراق گویی در رویدادها، تضاد با همبستگی و وحدت ملی از جمله این آسیب ها هستند که مورخ محلی نگار باید نهایت توجه را به این مسایل داشته باشد. در این مقاله سعی شده تا ضمن تعریف و سابقه تاریخ محلی، تفاوت و ویژگی های آن نسبت به تواریخ عمومی، انگیز ه های مورخان در نگارش این گونه از تواریخ و آسیب های آن مورد بررسی قرار گیرد.