پهنه بندی کیفی آب زیرزمینی دشت بیجار - دیواندره در استان کردستان از نظر رسوب گذاری و خورندگی با استفاده از GIS

به ‏دلیل افزایش جمعیت، افزایش سطح رفاه، توسعه صنایع و کشاورزی در کنار تغییرات اقلیمی همواره منابع آب زیرزمینی از جهت کمی و کیفی در حال تغییر است. بنابراین، بررسی تغییرات کمی و کیفی آب زیرزمینی جهت مدیریت آن امری ضروری به نظر می‏رسد. به این منظور، در تحقیق پیش رو به بررسی تغییرات کیفی آب زیرزمینی دشت بیجار دیواندره، از نظر رسوب‏گذاری و خورندگی، با استفاده از اطلاعات دریافتی در سال‏های 1388 تا 1397 و در هر سال برای دو ماه خرداد و مهر ماه به‏ترتیب به‏عنوان ماه‏های پرآب و کم آب، با به کارگیری سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، پرداخته شده است. همچنین، با ارزیابی شاخص‏های متعدد برای تعیین خورندگی و رسوب‏گذاری، شاخص‏های معتبری نظیر لانژلیه، رایزنز و پوکوریوس برای کاربری صنعتی و تحلیل رسوب‏گذاری و خورندگی در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از شاخص‏های یادشده، بیانگر این امر بود که آب زیرزمینی نواحی غربی دشت مستعد خورندگی و نواحی شرقی مستعد رسوب‏گذاری هستند و شاخص رایزنر کیفیت آب بخشی از مرکز دشت را خنثی نشان داد. پیشنهاد می‏شود تا در قسمت‏های غربی دشت بیجار دیواندره برای جلوگیری از خورندگی آب از هوادهی برای حذف آهن و منگنز، حفاظت کاتدی، آسترپوشی، لعاب‏کاری و رنگ‏کاری تاسیسات مورد نظر استفاده شود. همچنین، برای مناطق مرکزی به ‏طرف شرق دشت با خاصیت رسوب‏گذاری آب و بروز تاثیرات نامطلوب بر کشاورزی، صنعت و سلامت اهالی منطقه، استفاده از مواد بازدارنده رسوب‏گذاری نظیر استفاده از ترکیبات فسفاته و همچنین برداشت کمتر از منابع آب توصیه می‏شود.