بررسی نیاز آبی تالاب هامون صابوری جهت کاهش اثرات گرد و غبار در زابل با استفاده از تصاویر ماهواره ای

نیاز به انرژی برقابی و توسعه کشاورزی در بالادست حوضه آبریز رودخانه هیرمند میزان آب ورودی به منطقه سیستان را به صورت چشم گیری کاهش داده که نتیجه آن کاهش نیاز زیست محیطی و افزایش دوره خشکی تالاب بین المللی هامون بوده است. این مسیله باعث کاهش حجم آب هامون‏های سیستان و خشک شدن بخش زیادی از آن ها در سال‏های اخیر شده است. به دلیل وجود بادهای 120روزه و موقعیت تالاب صابوری، یکی از تالاب‏های سه گانه هامون، این تالاب توسط برخی محققان به عنوان یکی از منشاهای گرد و غبار در منطقه معرفی شده است. در این تحقیق کاهش اثرات گرد و غبار بر اثر افزایش سطح آبی با کمک تصاویر ماهواره‏ای بررسی شد. به منظور بررسی دقیق موضوع و برآورد میزان نیاز تخصیص آب برای کاهش گرد و غبار، سطح پوشش آب در تالاب صابوری ایران با استفاده از شاخص آب تفاضلی نرمال شده (NDWI) در 113 تصویر ماهواره‏ای از سال 1388 تا 1397 محاسبه و روزهای گرد و غبار در شهر زابل از ایستگاه هواشناسی استخراج شد. با بررسی روزهای گرد و غبار ماهیانه شهر زابل و پوشش سطح آب ماهیانه در تالاب، مشاهده شد که هیچ نوع همبستگی بین دو پارامتر یادشده وجود ندارد و پوشش تالاب هامون صابوری اثری بر میزان گرد و غبار شهر زابل نمی‏گذارد. همچنین در سال‏های 1392 و 1397 کمترین سطح آب و کمترین ماندگاری آب در تالاب اتفاق افتاده و تنها سطحی معادل 150 کیلومتر مربع سطح پوشش آب بوده است.