مبانی نظری و الگوی مفهومی مدیریت استعداد با تاکید بر کارکنان اداری آموزش و پرورش

منابع انسانی، سرمایه اصلی هر نهاد و سازمانی محسوب می شود که در صورت شایستگی می تواند موفقیت و تعالی سازمان را تضمین کند. سازمان های آینده نگر و پیشرو، همواره به دنبال تدوین و اجرای برنامه های جامعی برای تضمین جذب، نگهداشت و ارتقای کارکنان بااستعداد خود هستند. تغییرات سریع و پیچیدگی های روزافزون در ساختار و محتوای سازمان ها، نیاز به نیروهای کار با استعداد را به شدت افزایش داده است تا آنجا که آینده از آن سازمان هایی خواهد بود که توان مواجهه آگاهانه با چالش ها و موقعیت ها را داشته باشند. کارکنان با استعداد و شایسته، استراتژیک ترین سرمایه اداری هستند و اهمیت این موضوع باعث شده تا به منظور افزایش تاب آوری و مزیت رقابتی، مدیریت استعداد به عنوان زیرساختی برای جانشین پروری و جایگزینی، مورد توجه سیاست گذاران سازمانی قرار گیرد. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از منظر ماهیت، در زمره پژوهش های توصیفی تحلیلی جای می گیرد و بر روش کتابخانه ای و اسنادی استوار است که علاوه بر رویکرد تفسیری و توصیفی، نگاهی تحلیلی و انتقادی به موضوع دارد. در این روش از دانش صریح و ضمنی حاصل از تجربیات سازمانی، همچنین درک، تحلیل کیفی و ارزیابی تجربه مشتری و ذی نفعان به منظور تدوین الگو و نقشه راه استفاده شده است. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل وضعیت موجود در زمینه استعدادهای کارکنان حوزه ستاد و ادارات وزارت آموزش و پرورش و نیز ویژگی ها و چارچوب استراتژیک مدیریت استعداد در این حوزه است. در ادامه تلاش شده است تا الگوی مفهومی مدیریت استعداد ارایه شود.