بررسی دمای سطح زمین و روند آن در ایران طی فصل زمستان مبتنی برونداد پروژه CORDEX

دمای سطح زمین (LST) متغیری مهم در مطالعات محیطی و مدل های هیدرولوژیکی است. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات زمانی- مکانی، روند و شیب روند دمای سطح زمین طی دوره سرد سال در ایران است. برای این منظور پس از بررسی مدل های در دسترس با استفاده از پروژه  CORDEX در منطقه WAS با تفکیک افقی 44/0 درجه قوسی با در نظر گرفتن دو سنجه آماری ضریب تعیین و اریبی، مدل NOAA-GFDL-ESM2M به عنوان مدل کارا برای بررسی دمای سطح زمین ایران طی دوره تاریخی (2005-1975) انتخاب شد. برای بررسی روند و شیب روند داده ها، به ترتیب از دو آزمون ناپارامتریک من-کندال و سنس استفاده شد. نتایج نشان داد، دمای سطح زمین تحت تاثیر توپوگرافی و عرض جغرافیایی است. نواحی شمال غربی ایران از عرض جغرافیایی 34 تا حدود 40 درجه شمالی در دوره مورد مطالعه، کمینه دمای سطح زمین را دارند و نواحی ساحلی خلیج فارس و دریای عمان بیشینه دمای سطح را طی فصل زمستان نشان دادند. آزمون نا پارامتریک من کندال با سطح اطمینان 5 % نشان داد دمای سطح زمین در ماه ژانویه در کرانه های ساحلی خلیج فارس در حوالی مناطق غربی استان هرمزگان و استان ایلام دارای روند افزایشی معنی دار است. روند دمای سطح زمین ایران در ماه فوریه در نواحی شمال غربی، غرب و جنوب غربی ایران کاهشی بوده است. شیب روند در نواحی داخلی حوالی دشت کویر و چاله جازموریان 1/0 درجه سلسیوس برآورد شد. به طور کلی دمای سطح زمین به ازای هر سال در متوسط کشور بین 17/0 تا 19/0 درجه سلسیوس افزایش پیدا کرده است.