نقش ورزش در تولید ناخالص ملی و توسعه پایدار ایران

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل نقش ورزش بر توسعه پایدار ایران و با رویکرد سهم ورزش در تولید ناخالص ملی انجام شده است.

 روش انجام تحقیق از نوع کثرت گرایی گرندد تیوری در داده ها بوده است که با توجه به انجام تحقیق در ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، عناصرتشکیل دهنده مشارکت را شناسایی بعد از مصاحبه عمیق با 17 خبره حرفه ای و علمی، جهت استخراج عناصر و گروه بندی آنها از روش تحلیل تم استفاده گردید که در نتیجه 92 شاخص در قالب 5 بعد اصلی و 12 بعد فرعی شناسایی شدند. برای تعیین روایی از اعتبار همگرا و واگرا استفاده شد که نتایج در حد مطلوب بود.

یافته ها:

نتایج نشان داد برای توسعه پایدار ایران با توجه به نقش تولید ناخالص ملی از طریق ورزش، لازم است برنامه راهبردی در ورزش تدوین گردد که لازمه آن توجه مسیولان و دست اندرکاران در این زمینه به ظرفیت های بخش خصوصی در فعالیت های ورزشی و گسترش اماکن ورزشی در فضای شهری و توزیع متعادل امکانات و وسایل تفریحی و ورزشی برای دسترسی تمام شهروندان به این فضا است. اما برای رفع مشکلات ضروری است به راهبردهای سازمانی مرتبط توجه شود. این موارد شامل تدوین برنامه استراتژیک برای مشارکت مردمی در سازمان ورزش؛ استفاده از ابزارهای کنترلی و ارزیابی برای اطمینان از اثربخشی کارهای تیمی و مشارکتی در ورزش؛ در کنار ایجاد محیط کاری توام با اعتماد و صداقت در میان مشارکت کنندگان جهت بهبود ارتباطات شخصی و میان فردی در میان مشارکت کنندگان هستند. توجه به این راهبردها می تواند زمینه توسعه پایدار ایران را فراهم کند.

اصالت و ابتکار مقاله:

 پیش از این، کمتر پژوهشی در زمینه گردشگری ورزشی با رویکرد توسعه پایدار مبتنی بر مدل ترکیبی انجام شده است. بدیهی است هر پژوهشی که برای نخستین بار انجام می شود، به گسترش مرزهای دانش کمک نموده و می تواند مبنایی برای انجام پژوهش های آتی باشد.