توسعه پایدار مبتنی بر تجارت گردشگری ورزشی در ایران

توسعه پایدار بر اساس گردشگری ورزشی شرط کلیدی در تضمین زندگی ایمن و پایدار است که درصدد کاهش هدر رفت منابع، تخریب محیط زیست و بی ثباتی اجتماعی است.

روش انجام این تحقیق توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل 30 نفر از مدیران ارشد اداره کل ورزش و جوانان، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هستند. برای تهیه پرسشنامه از تکنیک دلفی و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد.

بر اساس یافته های فهرست راهبردها شامل، رویکرد اجتماعی با 6 راهبرد، رویکرد اجرایی با 5 راهبرد، رویکرد سیاسی با 5 راهبرد، رویکرد بوم شناختی با 3 راهبرد و در نهایت رویکرد جغرافیایی و ارزشی با 4 راهبرد است.

با اتخاذ راهکارهای ذکر شده، مدیران می توانند اهداف کلان گردشگری ورزشی را هدف قرار داده و شرایط را برای تحقق چشم انداز مورد نظر فراهم کنند. تدوین دیدگاه ها و اهداف، زمینه مناسبی را برای اجرای استراتژی ها فراهم می کند. برهمین اساس، برنامه راهبردی به دست آمده نیز از طریق اهداف بلندمدت و روابط علت و معلولی، تصویر روشنی را برای مدیران ایجاد می کند. بنابراین، پیشنهاد می شود اهداف و برنامه راهبردی گردشگری ورزشی در قالب یک سند ملی تهیه شود.