نقش واسطه ای خودشفقتی در رابطه میان تصویر بدنی و شدت اضطراب و افسردگی در زنان باردار*

بارداری و مادر شدن از وقایع لذت بخش و تکاملی زندگی زنان محسوب می شود، اما گاهی به دلیل تغییرات متعدد فیزیولوژیک و روانشناختی ممکن است همراه با اضطراب و افسردگی باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودشفقتی در رابطه ی میان تصویربدنی و شدت اضطراب و افسردگی زنان باردار انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه ی آماری را کلیه زنان بارداری که در سه ماهه سوم بارداری قرار داشتند و جهت دریافت مراقبت های دوران بارداری به درمانگاه های زنان بیمارستان های شهر تهران مراجعه کردند تشکیل دادند، که از این میان 140 نفر به روش نمونه گیری دردسترس از سه بیمارستان قدس، هدایت و الغدیر انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ی خودشفقتی نف (2003)، فرم کوتاه اضطراب بارداری (1990)، افسردگی ادینبورگ (1987) و تصویربدن در بارداری (2017) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و برنامه الحاقی پردازش گر هایس استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب هبستگی پیرسون نشان داد تصویربدنی همبستگی مثبت معنادار با شدت اضطراب و افسردگی دارد و خودشفقتی با تصویربدنی، شدت اضطراب و افسردگی همبستگی منفی معناداری دارد (0.01>P). همچنین نتایج رگرسیون خطی چندگانه، نقش واسطه ای معنادار خودشفقتی در رابطه ی میان تصویربدنی و شدت اضطراب و افسردگی زنان باردار را تایید کرد (P<0.01 و 0.33= R2). باتوجه به یافته ها، توصیه می شود در برنامه ریزی های بهداشتی درمانی جهت بهبود سلامت روان زنان باردار به افزایش خودشفقتی و کاهش نارضایتی از تصویربدنی توجه جدی معطوف شود.