بررسی مقاومت ضربه ای، ریزساختاری و کاهش وزن در بتن ژئوپلیمر پوزولانی حاوی الیاف، تحت حرارت بالا

امروزه ساخت سازه هایی با اهمیت خیلی زیاد (نظیر سازه های نظامی، تاسیسات هسته ای، بیمارستان ها و تاسیسات زیربنایی)، با مقاومت بالا در برابر بارهای ضربه ای و حرارت زیاد، در حوزه پدافند غیرعامل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این راستا، تولید بتن پر مقاومت و دوستدار طبیعت به عنوان مصالح اصلی به کار رفته در این نوع از سازه ها نقش مهمی را ایفاء می کند. در این مقاله به بررسی آزمایشگاهی خصوصیات بتن ژیوپلیمر سرباره ای حاوی0 الی 8 درصد نانوسیلیس و 1 الی 2 درصد الیاف پلی اولفین پرداخته شده است. نمونه های بتنی ساخته شده در سن عمل آوری 90 روزه و در دمای 25 و 500 درجه سلسیوس تحت آزمون ضربه وزنه افتان، کاهش وزن، تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی پراش اشعه ایکس (XRD) قرار گرفتند، آنالیز طیف سنجی فلورسانس اشعه ایکس (XRF) نیز در دمای 25 درجه سلسیوس و در سن 7 روز عمل آوری بر روی نمونه های بتنی انجام گرفت. نتایج حاصله حاکی از تضعیف ریزساختار بتن در معرض حرارت بالا است، بهبود نتایج حاصل از آزمون ها در بتن ژیوپلیمری نسبت به بتن معمولی مشهود است. بهترین و ضعیف ترین عملکرد در آزمون کاهش وزن نمونه ها متعلق به بتن ژیوپلیمری حاوی 8 درصد نانوسیلیس و بتن ژیوپلیمری حاوی 8 درصد نانوسیلیس و 2 درصد الیاف، به ترتیب به میزان 061/0 و 12/0 درصد افت وزن نمونه می باشد. بهترین عملکرد در میزان جذب انرژی ضربه وزنه افتان در دمای 25 و 500 درجه سلسیوس متعلق به بتن ژیوپلیمری (حاوی 8 درصد نانوسیلیس و 2 درصد الیاف) به ترتیب به میزان 25/2928 و 44/773 ژول است. بیشترین و کمترین میزان افت در انرژی جذب شده نمونه های بتنی تحت دمای500 درجه سلسیوس نسبت به دمای 25 درجه سلسیوس، متعلق به بتن معمولی و بتن ژیوپلیمری (حاوی 8 درصد نانوسیلیس) به ترتیب به میزان 33/83 و 33/53 درصد است.