مقایسه تاثیر برخی کودهای آلی و نانوکود زیستی بر صفات مورفولوژیک و ترکیبات عصاره گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.)

استفاده بی رویه از آفت کش ها و کودهای شیمیایی باعث مشکلات زیست محیطی شده است. استفاده از کودهای آلی و زیستی در برنامه های مدیریتی می توانند موجب کاهش مصرف مواد شیمیایی شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست (صفر، 5، 10، 15 و 20 گرم در دو کیلوگرم خاک)، نانوکود بیولوژیک (صفر، 1، 2 و 3 گرم در دو کیلوگرم خاک)، بیوچار (صفر، 25/1، 5/2، 5 و 10 گرم در دو کیلوگرم خاک) و همچنین ترکیب کودهای ورمی کمپوست- نانوکودزیستی (10 گرم ورمی کمپوست-2 گرم نانوکود زیستی در دو کیلوگرم خاک) و ورمی کمپوست-بیوچار (10 گرم ورمی کمپوست-5/2 گرم بیوچار و 10 گرم ورمی کمپوست-5 گرم بیوچار در دو کیلوگرم خاک)، روی برخی ویژگی های مورفولوژیکی و میزان ترکیبات فنلی عصاره گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.) انجام گرفت. نتایج نشان داد که گیاهان کشت شده در تیمار ترکیبی ورمی‏کمپوست-بیوچار در مقایسه با سایر تیمارهای کودی، دارای بالاترین مقادیر طول ریشه (97/29 سانتی متر)، وزن خشک شاخساره (54/10 گرم) و سطح برگ (40/147 میلی متر مربع) بودند. همچنین کاربرد ترکیب ورمی کمپوست- نانوکود زیستی نسبت به سایر تیمارها، وزن تر ریشه (84/34 گرم) و وزن خشک ریشه (54/6 گرم) بیشتری را نشان داد. بیشترین میزان وزن تر شاخساره در مقایسه با تیمارهای کودی دیگر در تیمار 5 گرم بیوچار به میزان 37/35 گرم به ازای هر گلدان مشاهده گردید. همچنین کشت گیاه دارویی سرخارگل تحت تیمار ترکیبی ورمی کمپوست - بیوچار بر میزان ترکیبات فنلی عصاره گیاه مذکور تاثیر بهتری داشت که مقدار 123/0 میلی گرم بر لیتر بود.