مقایسه تعادل ایستا و پویا در میان کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی آموزش پذیر

کم توان ذهنی به شرایطی گفته می شود، که عملکرد کلی ذهن کمتر از  میانگین بوده و با محدودیت هایی در دو یا بیشتر از دو سطح مهارتی و انطباقی قابل اجرا ،همراه می باشد. کنترل و ضعف تعادل یکی از مشکلات افراد کم توان است. از طرفی افتادن- هایی که منجر به جراحت در افراد کم توان ذهنی می شود بسیار معمول است. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تعادل درکم توانان ذهنی آموزش پذیر بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دخترکم توان ذهنی استان گیلان بود که از میان آن ها 30 دانش آموز دخترکم توان ذهنی آموزش پذیر با بهره هوشی 50-70  در دو گروه کودک با میانگین سنی 0/862±8/20 سال و نوجوان با میانگین سنی 0/756±16 سال و شاخص توده بدنی با میانگین 5/159±20/98 در گروه کودک و میانگین 4/479±24/636 در گروه نوجوان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون (SLS ؛Single limb Standing) و برای ارزیابی تعادل پویا از آزمون Y استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از نرم افزارSPSS نسخه 26 و آزمون های تی مستقل و یومن ویتنی در سطح معنی داری (0/05≤p) استفاده شد. همچنین جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شایپرو-ویلک استفاده شد.

براساس نتایج پژوهش حاضر تفاوت معناداری در تعادل پویا در گروه کودکان (0/823=p) با میانگین و انحراف استاندارد (9/67±7/06) و گروه نوجوانان (4/65± 8/39)،  ضعف در تعادل در شرایط اغتشاش دهلیزی و حس عمقی  (مشارکت سیستم بینایی) (0/174=p) با (10/0±2/94) در گروه کودکان، (9/40±3/62) در گروه نوجوانان، ضعف در تعادل در شرایط اغتشاش بینایی و حس عمقی (مشارکت سیستم دهلیزی) گروه کودکان (0/818=p)،(7/91±4/64)، گروه نوجوانان (7/64± 2/80)، در بین دو گروه مشاهده نشد. در دو حالت تعادل ایستا در گروه کودکان در شرایط بدون اغتشاش (0/026= p) (7/15 ±3/24)، در گروه نوجوانان (5/82± 2/24) و در شرایط اغتشاش دهلیزی و بینایی (مشارکت سیستم حس عمقی) گروه کودکان (0/039=p)،(9/80 ± 3/02) در گروه نوجوانان (11/02± 2/50) بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد.

نتایج حاصل از پژوهش نشان داد در شرایطی که هر سه سیستم حسی عمقی، دهلیزی و بینایی درکنترل تعادل دخیل بودند بین دو گروه کودک و نوجوان تفاوت معنی داری مشاهده شد که درگروه کودکان تعداد خطا بیشتر بوده و از ضعیف تری برخوردار می باشند. در شرایطی که اطلاعات سیستم دهلیزی و بینایی در کنترل تعادل دخیل بودند بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد و تنها در شرایط اغتشاش در سیستم دهلیزی و بینایی، یعنی هنگامی که سیستم حس عمقی در  کنترل تعادل دخیل بود بین دو گروه تفاوت مشاهده شد که تعداد خطا درگروه کودکان کمتر بوده و کودکان نسبت به گروه نوجوانان از وضعیت بهتری برخوردار بودند که می تواند نشان دهنده تقویت حس عمقی با افزایش سن باشد. علاوه براین در متغیر تعادل پویا نیز بین دو گروه تفاوت مشاهده نشد.