تاثیر نسبت های مختلف کندروسیت و سلول های بنیادی مزانشیمی بر پتانسیل تمایز به غضروف در وزیکول های خارج سلولی استخراج شده از هم کشتی کندروسیت و سلول های بنیادی مزانشیمی

عدم توانایی ترمیم خود به‫ خودی بافت غضروف به ‫دنبال ایجاد آسیب مفصلی، نیازمند یک رویکرد درمانی موثر است. اخیرا نقش وزیکول های خارج سلولی (EV) در ارتباطات سلولی و ترمیم بافت از طریق تنظیم فرایندهای سلولی مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه، مقایسه توانایی غضروف زایی EVهای مشتق از هم کشتی کندروسیت/سلول بنیادی مزانشیمی با نسبت های 1 به 2 و 1 به 4 در شرایط برون تنی است.

مواد و روش ها: 

در این راستا، سلول ها جداسازی و مشخصه یابی شدند. محیط های رویی سلول های مورد نظر جمع آوری و EV با استفاده از دستگاه اولتراسانتریفیوژ استخراج شد. EVها از لحاظ اندازه، مورفولوژی و بیان مارکرهای سطحی بررسی شدند. توانایی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به کندروسیت در حضور غلظت های مختلف EVهای (50، 100 و150 میکروگرم بر میلی لیتر) در 21 روز بررسی شد و بیان مارکرهای غضروفی با استفاده از qRT-PCR و مطالعات بافتی ارزیابی شد.

CHO/MSC-EV 1/2 و CHO/MSC-EV 1/4 کروی شکل و به ترتیب با اندازه 15/8 ±66/51 و 03/6 ±11/19 نانومتر بوده و مارکرهای سطحی ویژه ی EVها شامل CD9 و CD81 در دو گروه بیان شد. افزایش بیان بالاتر مارکرهای ویژه ی غضروفی به‫ ویژه Col II وهمچنین ترشح آمینوگلیکان وپروتیوگلیکان در غلظت های 100 و150 میکروگرم بر میلی لیتر CHO/MSC-EV 1/2 نسبت به  CHO/MSC-EV 1/4 مشاهده شد.

نتیجه گیری:

 نتایج حاصل از این مطالعه پتانسیل تمایز به غضروف EVها را به‫ ویژه در وزیکول های مشتق از CHO/MSC-EV 1/2 نشان داد. استفاده از EVها که توانایی غضروف زایی بالا دارند، به‫دلیل عدم ایمنی زایی و خطر تومورزایی می تواند در ترمیم بافت غضروف، موفقیت آمیز باشد.