رابطه شاخص های توسعه اقتصادی -اجتماعی و تلفات ناشی از تصادفات ترافیکی در ایران

تلفات ناشی از تصادفات ترافیکی در چند دهه اخیر از مسایل اجتماعی مهم کشور بوده است. اگرچه، این پدیده مورد تحقیقات گسترده قرار گرفته است اما به ندرت به صورت طولی و برحسب شاخص های اقتصادی اجتماعی کلان مورد نظر بوده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تلفات ناشی از تصادفات ترافیکی برحسب شاخص های اقتصادی اجتماعی، اشتراک تلفن همراه، نرخ تورم، نرخ مشارکت نیروی کار، نرخ باسوادی، رشد جمعیت شهری، سرانه تولید ناخالص داخلی و تعداد پایگاه های اورژانس کشور بوده است.

این پژوهش از نوع کمی- طولی است که به روش سری زمانی انجام شده است و رابطه متغیرها را در دوره 1399-1370 مورد نظر قرار داده است. داده های مورد نیاز از مرکز آمار ایران، سازمان پزشکی قانونی و بانک جهانی، جمع آوری شده اند. برای بررسی رابطه کوتاه مدت و بلندمدت، از الگوی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی در نرم افزار مایکروفیت، استفاده شده است.

یافته ‌ها:

 در دوره بلندمدت با افزایش شاخص های نرخ تورم، نرخ مشارکت نیروی کار، نرخ اشتراک تلفن همراه و بالا رفتن سرانه تولید ناخالص داخلی، تلفات ناشی از تصادفات افزایش داشته است اما با افزایش نرخ جمعیت شهری و تعداد پایگاه های اورژانس از تلفات تصادفات کاسته شده است. به علاوه، نرخ با سوادی رابطه معناداری با تلفات تصادفات ندارد.

نتیجه ‌گیری:

 نتایج این تحقیق نشان داد که تلفات ناشی از تصادفات ترافیکی در ایران به عنوان یک مساله حاد اجتماعی، متاثر از شاخص های کلان توسعه اقتصادی- اجتماعی است.