تاثیر حمل و نقل هوشمند بر توسعه پایدار شهری

در عصر حاضر استفاده از وسایل نقلیه به ویژه خودرو، به عنوان بخشی از زندگی روزمره درآمده و این موضوع در کلان شهرها به خصوص شهر بزرگ تهران به عنوان یک معضل ترافیکی در‌‌‌‌‌‌ ‌توسعه پایدار شهری ملموس می باشد. از آن جا که کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به دنبال یافتن راهبردی مناسب جهت رسیدن هرچه بیشتر به حمل و نقل پایدار می باشند لذا این پژوهش به تاثیر سامانه‌های هوشمند حمل و نقل در توسعه پایدار به عنوان یکی از فناوری های نوین در مدیریت حمل و نقل و ترافیک شهری پرداخته است.

این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش های کمی گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارشناسان راهنمایی و رانندگی و سازمان ترافیک شهرداری تهران تشکیل می دهد که تعداد 550 نفر بوده که این تعداد 145 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.

این تحقیق نشان داد که سامانه حمل و نقل هوشمند، تاثیر معنی‌داری بر توسعه پایدار شهری شامل مولفه های محیط زیست، ایمنی، اقتصاد، دسترسی و سلامت روحی- روانی دارد.

سیستم حمل و نقل هوشمند به مثابه استخوان بندی و اسکلتی است که می تواند در راستای تقویت توسعه پایدار، مولفه های یاد شده را در کنار هم متصل نماید، تا نیازهای حمل و نقل را با اهداف زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و ایمنی، برای جامعه و نسل های آینده مرتفع نماید.