سنتز ماده نانوکامپوزیت گرافن اکساید احیاشده/نانوهیدروکسی آپاتیت- بیسموت rGo/nHA-Bi و بررسی خاصیت بیولوژیکی آن

در این پژوهش، نانومیله های هیدروکسی آپاتیت داپینگ شده با بیسموت (Bi-nHA) روی ورق های اکسید گرافن (rGO) احیاشده به روش هیدروترمال قرار گرفتند. شکل گیری و ویژگی های ساختاری نانوکامپوزیت (rGO/Bi-nHA) با استفاده از TEM، XRD، FTIR، طیف سنجی رامان و پتانسیل زتا مشخص شد. همچنین، زنده مانی سلول ها در حضور ماده rGO/Bi-nHA با استفاده از روش MTT مورد مطالعه قرار گرفت و با استفاده از کیت سنجش میزان رسوب کلسیم در دو محیط معمولی (M) و استیوژنیک (OM) بررسی گردید. نتایج مشخصه یابی نشان داد که گرافن اکساید به دلیل حذف پیک شاخص GO که باید در 2θ~11 ظاهر شود، احیا شده است. نتایج FTIR نشان دهنده داپینگ بیسموت روی نانوهیدروکسی بود و داده های رامان بیان کننده چند لایه بودن نانوکامپوزیت بود. پتانسیل زتا در صفحات نانوکامپوزیت mV 1/23- اندازه گیری شد که در مقایسه با گرافن اکساید مثبت تر می باشد. نتایج بخش سلولی نشان داد، نانوکامپوزیت ها اثر منفی در زنده مانی سلول های مشتق شده از بافت چربی انسانی ندارند و در غلظت های پایین µg/ml 1-5 باعث تکثیر سلول ها می شوند. رسوب Ca در تمام غلظت ها به همراه محیط کشت معمولی و استیوژنیک مشاهده شد و بیشترین میزان رسوب کلسیم در µg/ml 10 به همراه محیط استیوژنیک تشخیص داده شد. بنابراین به نظر می رسد نانوکامپوزیت rGO/Bi-nHA توانایی osteoconductive داشته و باعث القا تمایز استیوژنیک در سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی می شود. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، نانوکامپزیت سنتز شده به همراه محیط استیوژنیک تمایز استخوان را تقویت می کند و برای کاربردهای بیولوژیکی و ساخت داربست برای مهندسی بافت استخوان مناسب است.