جنگ ابتدایی و دفاعی از نگاه فقه سیاسی

بخشی از فقه سیاسی برآمده از قرآن و سنت، به جنگ و صلح اختصاص دارد. سلفی ها جنگ را یورش آغازین دانسته نه دفاعی و میانه روان اهل سنت به هر دو جنگ باور دارند اما سنجش کل آیه های جنگ در قرآن ما را به جنگ دفاعی می رساند نه یورش ابتدایی. مطالعه تفسیرهای آیات قتال اصل نگهداشت خون را از انسان ها می طلبد و آنگاه جنگ های نامشروع را می کاود و سپس جنگ های دفاعی را بر می شمارد. وقتی مدینه و جاهای دیگر با قرآن فتح شده و کافران نخست آغازگر جنگ بوده اند، نمی توان اسلام را آغازگر جنگ و دین خون ریزی شمرد، بر خلاف پندار برخی کم سوادان. نگاه یک جانبه به دو یا چند آیه های قتال هرگز نمی تواند مقصود شارع را از تمام آیه های قتال باز گوید. آنانکه آیه سیف را ناسخ صد و سیزده یا صد و بیست و هفت آیه می دانند، صلح، تجارت، وفای به پیمان و صدها ارزش انسانی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی دیگر قرآنی را باید نادیده گیرند و نا گفته تحریف نقیصه قرآن را بپذیرند.