مطالعه توصیفی - مقایسه ‏ای به‏ کارگیری رویکرد پایداری در آموزش مهندسی عمران

آموزش ابزارهای بررسی پایداری برای مهندسان عمران باید با هدف اتخاذ پایدارترین تصمیمات مهندسی در پروژه ‏ها صورت ‏گیرد. هدف اصلی این پژوهش مقایسه به‏ کارگیری رویکرد پایداری در آموزش مهندسی عمران در ایران با برخی کشورهای توسعه ‏یافته است. در این پژوهش از روش توصیفی_ مقایسه ‏ای جهت سنجش عوامل مورد بررسی استفاده شده است. در همین راستا، ضمن بررسی دیدگاه‏ های سازمان‏های حرفه ‏ای داخلی و خارجی، به اهمیت آموزش پایداری پرداخته شده و با شرح مباحث آموزشی پایداری در برخی دانشگاه‏های مطرح جهان و مقایسه آن‏ها با برنامه مصوب آموزشی مهندسی عمران در کشور، راهکارهایی را برای آموزش پایداری در مهندسی عمران ارایه می‏ دهد. با توجه‏ به مطالعات انجام ‏شده، مشخص گردید در برخی جنبه ‏ها می‏توان در برنامه‏ های آموزشی مراکز آموزش عالی کشور، در جهت آموزش مفاهیم پایداری تجدید نظر گردد. با اصلاح و به ‏روزرسانی شیوه ‏های تدریس و ارتباط دانشجویان با صنعت و شرکت‏های دانش ‏بنیان، مفاهیم پایداری به ‏صورت عملیاتی آموزش داده شود، به ‏گونه‏ ای که دانشجویان بتوانند پس از گذراندن دروس مربوط، آمادگی لازم جهت اعمال این مفاهیم در طراحی‏، ساخت و بهره‏ برداری از زیرساخت‏ های عمرانی را کسب کنند. استفاده از رویکردهای تعاملی _ تشویقی و فعالیت‏های گروهی میان دانشجویان و مهندسان عمران می‏تواند به ارتقای کیفیت آموزش پایداری کمک کند.