سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد

امروزه سرمایه اجتماعی، به عنوان یکی از منابع عمده در حوزه منابع انسانی مطرح است، چرا که با وجود آن، می‌توان از سرمایه‌های فیزیکی و انسانی، استفاده بهینه‌تری نمود. تقویت این سرمایه، خود زمینه‌های رفاه ذهنی و توانمندسازی و قابلیت‌های کارکنان در سازمان را فراهم می‌کند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع پژوهش و شیوه اجرا توصیفی – پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد به تعداد 120 نفر و نمونه بر اساس جدول مورگان 92 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. داده‌ها توسط پرسشنامه سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (1998)، رفاه ذهنی محقق ساخته و قابلیت سازمانی جمشیدی کلشتاجانی (1393) جمع آوری شد که روایی آن‌ها از نوع صوری و محتوایی بود و مورد تایید اساتید قرار گرفت و پایایی آن‌ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب (94/0)، (95/0) و (96/0) برآورد گردید. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی از (میانگین، انحراف معیار و محاسبه شاخص‌های مرکزی و پراکندگی) و در بخش آمار استنباطی جهت سنجش روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون از نرم‌افزار آماری spss21 استفاده شد. نتایج نشان داد بین سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی با قابلیت سازمانی کارکنان سازمان تامین اجتماعی شهرستان بجنورد رابطه وجود دارد (984/0=r). در کل متغیر سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی توانستند (68/9) درصد از واریانس معادله قابلیت سازمانی را تبیین ‌نمایند. می‌توان نتیجه گرفت که توسعه سرمایه اجتماعی و رفاه ذهنی در سازمان تامین اجتماعی میتواند گام مهمی در جهت بهبود قابلیت سازمانی باشد. مدیران در سازمان تامین اجتماعی با دیدی مثبت، کارکنان را به انجام بهتر کارها با فراهم کردن رفاه ذهنی در جهت نشان دادن قابلیت‌هایشان کمک کنند.