مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی آدلری و رفتار درمانی دیالکتیکی گروهی در سرزندگی تحصیلی، کفایت اجتماعی و امید به زندگی دانش آموزان ناموفق کنکور

در عصر حاضر، تعلیم و تربیت و به طورکلی تحصیل، بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می دهد. علاوه براین کیفیت و کمیت تحصیل نقش مهمی در آینده افراد ایفا می کند. پژوهش حاضر با مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی آدلری و رفتاردرمانی دیالکتیک در سرزندگی تحصیلی، کفایت اجتماعی و امید به زندگی دانش آموزان پسر ناموفق کنکور شهر زنجان به صورت عملی انجام شد.

طرح پژوهش حاضرکاربردی بوده و روش آن به صورت نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 587 نفر دانش آموزدبیرستانی پسر ناموفق در کنکور سال 1399 می باشد که تعداد 45 نفر از این دانش آموزان به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش) قرار گرفتند. در گروه اول مداخله بر اساس پروتکل مشاوره گروهی آدلری و در گروه دوم مداخله بر اساس پروتکل رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی انجام گرفت و گروه سوم به عنوان گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده های مورد نیاز در سه بازه زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری جمع آوری گردید. ابزارهای این پژوهش در هر سه مرحله از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی با الگوگیری از مقیاس سرزندگی تحصیلی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر توسط نرم افزار SPSS-24  انجام گرفت.

اثرگذاری روش رفتاردرمانی دیالکتیکی بر سرزندگی تحصیلی، کفایت اجتماعی و امید به زندگی دانش آموزان بیشتر از روش مشاوره گروهی آدلری بوده است (001/0>P).

  بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای ایجاد مجدد سرزندگی تحصیلی، کفایت اجتماعی و امید به زندگی در دانش آموزانی دارای تجربه شکست تحصیلی هستند، می توان  از رفتاردرمانی دیالکتیکی استفاده نمود.