اثربخشی آموزش مولفه های هوش اخلاقی بر خودکنترلی و خوش بینی علمی در دانش آموزان متوسطه اول

موازین اخلاقی در تمامی حیطه های متفاوت نقش اساسی دارد به نحوی که به نظر می رسد می تواند در بهبود عملکرد شناختی، رفتاری و ارتباطی موثر واقع شود، بنابراین این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مولفه های هوش اخلاقی بر خودکنترلی و خوش بینی علمی دانش آموزان متوسطه اول انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی 441 دانش آموز پسر متوسطه اول پایه نهم از 5 مدرسه دولتی در شهر بابل در آذر سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل داده اند. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. از دو پرسشنامه شامل، پرسشنامه خودکنترلی تانجی و همکاران (2004) و پرسشنامه خوش بینی علمی شانن موران و همکاران (2013) و برنامه آموزشی مولفه های هوش اخلاقی بوربا و همکاران (2005) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت

یافته ها: 

از یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش مولفه های هوش اخلاقی بر خودکنترلی (739/69 و 01/0=P) و خوش بینی علمی (096/104 و 01/0=P) در دانش آموزان متوسطه اول در سطح 01/0 موثر بود.

نتیجه گیری: 

 با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد مشاوران مدارس ، از آموزش های مولفه های هوش اخلاقی جهت افزایش خودکنترلی و خوش بینی علمی استفاده کنند.