کاربست داده‎های اسناد خانوادگی و خاندانی در پژوهش‎های تاریخی (رهیافت‎ها، الزامات و چالش‎ها)

تاریخ‎نگاری سندمحور، رویکردی خرد و جزءنگر به پدیدارهای تاریخی دارد. این رویکرد، واکنشی به ناامیدی از روایت‎های کلان از تاریخ است که به نادیده انگاشتن سهم عمده‎ای از عناصر تاریخی اقوام در راستای یکسان‎سازی تحلیل‎ها می‎انجامد. پژوهش حاضر پاسخ به پرسشی در زمینه شیوه‎ها، موارد استفاده و جایگاه‎ این دست از اسناد در میان مراجع تاریخی است. بازنمایی اهمیت و اولویت اسناد خاندانی در مطالعات جامعه‎شناختی مورد رجوع این مطالعه می‎باشد که می‎تواند به تردید در برخی پیش‎فرض‎ها یا‎ انگاره‎های مورد پذیرش محققان انجامد. ارایه شواهد و اسناد جدید و تفسیر آنها در این مطالعه پابه‎پای یکدیگر به پیش می‎روند و تفسیری نو از این اسناد بیان خواهد شد. روش مطالعه در این پژوهش توصیفی و تحلیلی بر مبنای منابع کتابخانه‎ای و استخراج داده‎های متنی اسناد خاندانی است که با ارایه رهیافت‎های علمی واکاوی می شود و در توصیف الزامات و چالش‎های پیش‎روی محققان این حوزه می کوشد. تاریخ‎نگاری مبتنی بر اسناد خاندانی به دریافت داده‎های تاریخی و فرهنگی که به ندرت در تواریخ و اسناد حکومتی و رسمی حضور داشته و کمتر در تیررس نقد و شناخت مورخان هستند، کمک خواهد کرد و کاوش در تبارشناسی اسنادی خاندان‎ها و یاری در ایجاد و توصیف اطلس تاریخی قوم‎نگارانه را وجه عمل خود قرار می‎دهد؛ درنهایت این پژوهش در حوزه روش‎شناسی کاربردی قرار می‎گیرد و می‎کوشد شیوه‎های برخورد و استفاده از داده‎های تاریخی و قومی اسناد خاندانی را تمرین کند.