اثربخشی آموزش خانواده محور بر بار مراقبتی و اضطراب مراقبین سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو

ماهیت پیچیده و طولانی بیماری دیابت موجب بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران مبتلابه دیابت می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه های خود مراقبتی خانواده محور بر بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران سالمند مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است.

این مطالعه نیمه تجربی روی 92 نفر از مراقبین سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان خاتم الانبیا بهشهر، به روش تخصیص تصادفی و در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. داده ها با کمک پرسشنامه بار مراقبتی و پرسشنامه اضطراب Spielberger جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) در سطح معنی داری 0/05 انجام شد.

نتایج نشان داد میانگین و انحراف معیار بار مراقبتی و اضطراب به ترتیب در گروه آزمون قبل از آموزش 3/65 ± 96/54 و 5/60 ± 121/30 بوده است و بعد از آموزش، میانگین و انحراف معیار بار مراقبتی و اضطراب به ترتیب به 4/73 ± 61/8 و 4/57 ± 79/67 کاهش یافته است. این نتیجه بدان معناست که آموزش، میانگین بار مراقبتی و اضطراب را به طور معنی داری در مراقبین کاهش داده است (0/05 ˂ p).

یافته های تحقیق نشان دادند برنامه های آموزشی موجب کاهش بار مراقبتی و اضطراب مراقبین بیماران مبتلا به دیابت می شود بنابراین به سیاستگزاران بیمارستان ها پیشنهاد می شود تا برای مراقبین این بیماران برنامه های آموزشی طراحی کنند.