تبیین عوامل موثر بر خودمراقبتی و مدیریت دیابت طی همه گیری جهانی کووید-19: یک مطالعه کیفی

اتخاذ رفتارهای خودمراقبتی دیابت برای کنترل گلوکز خون ضروری است و لیکن پیروی از آن ها؛ به دلیل محدودیت های مرتبط با کووید-19، با چالش مواجه شده است. این محدودیت ها بر وضعیت روانی- اجتماعی افراد مبتلا به دیابت تاثیر منفی گذاشته است و می تواند از خودمراقبتی بهینه جلوگیری کند. لذا این مطالعه با هدف تبیین تجربیات افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مورد عوامل موثر بر اتخاذ رفتارهای خودمراقبتی و مدیریت بیماری دیابت در طول همه گیری کووید-19 انجام شد.

این مطالعه کیفی با استفاده از تحلیل محتوای قراردادی انجام شد و داده های آن از طریق مصاحبه با افراد بالای 18 سال مبتلا به دیابت نوع 2، که از درمانگاه غدد بیمارستان عرفان تهران انتخاب شدند، جمع آوری گردید. مصاحبه های نیمه ساختاریافته با استفاده از تلفن و پیام رسان واتساپ، با 20 شرکت کننده (15 زن) انجام شد. تحلیل محتوا با استفاده از روش مقایسه ای مستمر انجام شد و از روش کدگذاری باز و محوری استفاده گردید. داده ها به صورت دستی کدگذاری شدند و مفاهیم و دسته  بندی های اصلی از داده ها پدیدار شدند.

دو مضمون اصلی شامل؛ چالش ها و محدودیت های خودمراقبتی دیابت و تسهیل کننده های خودمراقبتی موثر، از داده ها پدید آمد. چالش ها و محدودیت ها شامل چهار موضوع فرعی بود: تغییرات اجتناب ناپذیر سبک زندگی، مشکلات روان شناختی اجتماعی، محدودیت/عدم دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی و دارو، و پیامدهای نامطلوب جسمانی. تسهیل کننده ها دو موضوع فرعی داشتند: بهبود توانایی فردی و حفظ تعامل اجتماعی.

یافته ها نشان داد که تغییرات اجتناب ناپذیر سبک زندگی، دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی و پیامدهای روان شناختی اجتماعی نامطلوب مهم ترین چالش ها برای مدیریت دیابت در طول همه گیری کووید-19 بودند. بهبود مهارت های مدیریت استرس و راهبردهای مقابله ای موثر می تواند اتخاذ رفتارهای خودمراقبتی را تسهیل کند.