مقایسه نتایج وارون سازی داده های ژئوالکتریکی و لرزه نگاری انکساری به منظور تعیین پتانسیل زمین لغزش در محدوده آزادراه تهران- شمال

محدوده لغزشی مورد بررسی در البرز مرکزی و جنوب راندگی شمال تهران با جهت شیب به سمت شمال قرار گرفته است. وجود این راندگی سبب قرارگیری واحدهای متفاوت توف و کنگلومرا در کنار هم شده است . سنجش های مقاومت ویژه الکتریکی با برداشت 31 سونداژ الکتریکی در محدوده مورد مطالعه بر روی چهار نیمرخ طراحی شده است. بیشینه فرستنده های جریان تا عمق 600 متر انجام پذیرفته است. روش برداشت داده ها بر اساس آرایه شلومبرژه با فواصل داده برداری یکسان است. روش های سونداژزنی الکتریکی به علت تطابق خوبی که با اطلاعات زمین شناسی، چاه پیمایی و نمونه های مغزه ای نشان می دهند مورد استفاده قرار می گیرند. بر مبنای مدلسازی ژیوالکتریکی، مقاطع مقاومت ویژه الکتریکی سطح زمین لغزش تهیه شد. برای استخراج مدل دقیق تری از سطح زمین لغزش، برداشت لرزه نگاری انکساری نیز در طول سه نیمرخ و فاصله بین گیرنده ها (ژیوفون ها) 8 تا 10 متر در نظر گرفته شد که با طراحی 9 شوت (چشمه) لرزه ای بر روی هر نیمرخ، زمان رسید اولین پرتوی لرزه ای برای مدل سازی به کار گرفته شد. بر روی هر نیمرخ فاصله دورافت ها از اولین ژیوفون 30 و 50 متر فرض شد. با مدل سازی وارون زمان سیر پرتوهای لرزه ای بر اساس مسیر حرکت پرتو از چشمه به ایستگاه، مدل سرعت امواج اولیه تصویر شد. به طور ویژه با تمرکز بر مقایسه مدل سازی وارون این دو روش ژیوفیزیکی سعی شد که مدل زیرسطحی دقیق سطح زمین لغزش احتمالی از روی مدل های مقاومت ویژه الکتریکی و سرعت انتشار امواج لرزه ای ارایه شود.