بررسی اثر لاکتوفریسین به دست آمده از لاکتوفرین بر باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا

لاکتوفریسین، پپتیدی کاتیونی با 25 اسیدآمینه است و در دامین I لوب N لاکتوفرین قرار دارد. این پپتید در مقایسه با لاکتوفرین فعالیت ضدباکتریایی بیشتری دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر لاکتوفریسین بر رشد استافیلوکوکوس اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا است.

مواد و روش ‏‏ها:

 لاکتوفرین پس از جداسازی از شیر شتر، با استفاده از کروماتوگرافی تعویض یونی CM-Sephadex C-50 خالص سازی گردید. سپس لاکتوفریسین به روش تغییریافته Law و Reiter تهیه شد و بررسی پروتیین با الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید، انجام و اثر ضدباکتریایی غلظت های مختلف لاکتوفریسین علیه باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا بررسی شد.

براساس نتایج، غلظت 5 میکرو گرم بر میلی لیتر لاکتوفریسین، کمترین اثر مهاری را بر باکتری های مطالعه شده داشت. همچنین غلظت های 15 و 23 میکرو گرم بر میلی لیتر لاکتوفریسین با قدرت مهارکنندگی 48-26 و 50-42 درصدی به ترتیب بیشترین اثر مهاری را بر استافیلوکوکوس اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا داشتند.

بحث و نتیجه ‏گیری: 

با توجه به نتایج مشخص شد لاکتوفریسین به طور معنی دار و وابسته به دوز بر رشد باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا اثر مهاری دارد. نتایج نشان می دهند لاکتوفریسین به عنوان یک ماده ضدباکتریایی می تواند در انواع برنامه های تجاری برای کنترل رشد و بقای بسیاری از عوامل بیماری زا مفید باشد.