رابطه علی صفات شخصیت و استرس شغلی باکیفیت زندگی کاری از طریق میانجیگری دلبستگی شغلی

امروزه روند جدیدی در سازمان ها آغاز شده و کار در سازمان ها معنای جدیدی پیدا کرده است. سازمان هایی که کیفیت زندگی کاری مطلوبی به کارکنان خود ارایه می دهند، از شاخص مطلوبی در جذب و حفظ کارکنان برخوردار هستند. بنابراین کیفیت زندگی کاری کارکنان کلید موفقیت هر سازمان است که موجب افزایش رضایت کارکنان، تقویت یادگیری و انعطاف پذیری آنان در محیط در حال تغییر می گردد. لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه علی صفات شخصیت و استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری از طریق میانجیگری دلبستگی شغلی بود.

روش شناسی: 

روش تحقیق از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه آموزگاران و دبیران شاغل در آموزش و پرورش منطقه لوداب (شهرستان بویراحمد) در سال تحصیلی 1402-1401 تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش 250 نفر از آموزگاران و دبیران بود، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های کیفیت زندگی کاری والتون (1973)، استرس شغلی دیویس و همکاران (1991)، صفات شخصیت نیو (کاستا و مک کری، 1985)، و دلبستگی شغلی ادواردز و کلیپاتریک (1984) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از تحلیل مسیر انجام گرفت.

یافته ها نشان داد که، مسیرهای مستقیم صفات شخصیت و استرس شغلی و دلبستگی شغلی با کیفیت زندگی کاری و مسیرهای مستقیم صفات شخصیت و استرس شغلی با دلبستگی شغلی از لحاظ آماری معنی دار بود. از سوی دیگر، نتایج نشان داد مسیرهای غیرمستقیم صفات شخصیت و استرس شغلی از طریق دلبستگی شغلی با کیفیت زندگی کاری معنی دار بودند.

بطور کلی چنین می توان نتیجه گرفت که صفات شخصیت و استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری از طریق میانجیگری دلبستگی شغلی در آموزگاران و دبیران رابطه معنی داری دارند.