اثربخشی بازی درمانی به شیوه گروهی بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم

هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی به شیوه گروهی بر مهارت های اجتماعی کودکان اوتیسم بود. روش پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، تمام کودکان دختر و پسر 6 تا 10 سال مبتلابه اوتیسم بودند که در سال تحصیلی 1399-1398 در مرکز اوتیسم فرزندان آفتاب شهر قدس بودند، از جامعه مذکور تعداد 24 نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به قیدقرعه در دو گروه گواه (12 نفر) و آزمایش (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 20 جلسه 60 دقیقه ای در هر هفته 2 جلسه به صورت گروهی تحت آموزش بازی درمانی گروهی قرار گرفتند، اما گروه گواه طی این مدت در هیچ کلاس آموزشی در شرکت نداشتند. ابزارهای مورداستفاده در مرحله پیش آزمون و پس آزمون پرسش نامه سنجش مهارت های اجتماعی استون و همکاران (2010) بود. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کووایاریانس چند متغیره در سطح معنی داری 01/0 استفاده شد. نتایج نشان داد، میانگین گروه آزمایش در مهارت های اجتماعی و مولفه های آن (توانایی درک هیجانات و احساسات دیگران، توانایی شروع تعامل با دیگران، توانایی حفظ تعامل با دیگران و توانایی پاسخ دهی به دیگران) نسبت به گروه گواه افزایش یافته بود (01/0<p). بر اساس نتایج پژوهش، بازی درمانی به شیوه گروهی بر مهارت های اجتماعی و مولفه های آن در کودکان با اختلال طیف اوتیسم موثر بود.