تاثیر تنش رطوبتی و شوری بر خصوصیات مورفولوژیکی ریشه و عملکرد گوجه فرنگی و تعیین نقطه بهینه عملکرد با استفاده از روش سطح پاسخ

مدل سازی تاثیر شوری آب آبیاری  بر عملکرد گوجه فرنگی گلخانه ای در شرایط رژیم رطوبتی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای شوری شامل  5/1، 5/2، 4، 7 (دسی زیمنس بر متر) بود و رژیم های رطوبتی در سه سطح تخلیه رطوبتی 50، 60 و 70 درصد ظرفیت زراعی منظور گردید. با استفاده از روش سطح پاسخ، نتایج نشان داد که بهترین مدل عملکرد بر اساس متغیر های تنش شوری و میزان رطوبت، درجه دوم [1] با ضریب تبیین 93/0 می باشد. بیش ترین عملکرد با فرض کمترین رطوبت در دسترس و بیشترین میزان شوری آب آبیاری، برابر 9/117(گرم بر بوته) با درجه مقبولیت [2] 6/0، در شوری 3 (دسی زیمنس بر متر)  و 9/63 (درصد) تخلیه رطوبتی به دست آمد. کاهش رطوبت در دسترس و همچنین در یک رژیم رطوبتی مشخص با افزایش میزان شوری خاک، به غیر از طول ریشه اصلی، سایر شاخص های ریشه از روند افزایشی برخوردار بودند. همچنین روند کاهشی عملکرد در هر یک از رژیم های رطوبتی، با افزایش میزان تنش شوری مشاهده گردید. بنابراین با توجه به تاثیر غیرخطی متغیرهای رژیم رطوبتی و میزان تنش شوری بر عملکرد گوجه فرنگی گلخانه ای، برای رسیدن به بهتیرن عملکرد، استفاده از روش سطح پاسخ می تواند حدود تنش های شوری و رطوبتی را تعیین نماید.