تخمین عمق آبشستگی حوضچه استغراق جت های متقاطع متقارن به روش ماشین بردار پشتیبان

در پایین دست سرریز سدهای بلند به ‏منظور افزایش میزان استهلاک انرژی جریان از حوضچه های استغراق استفاده می شود. این نوع سازه ها یک گودال آبشستگی در پایین دست سد بوده که به بررسی مسیله آبشستگی نیازمند است. تحقیق حاضر با هدف بررسی عملکرد روش ماشین بردار پشتیبان (SVM) به‏ عنوان یکی از تکنیک های شناخته شده محاسبات نرم که در برآورد عمق آبشستگی حوضچه استغراق برآمده از جت های متقاطع متقارن به ‏کار برده می شود. در ابتدا با استفاده از داده های آزمایشگاهی به تعیین درصد اجرا و کرنل مناسب روش SVM پرداخته شد. سپس پارامترهای کارآ در عمق آبشستگی دربرگیرنده عدد فرود دنسیمتریک، عمق نسبی پایاب، زاویه قایم جت، زاویه برخورد جت و فاصله نسبی محل برخورد جت تا سطح آب (Frd90 ،Tw ،αv ،αc ،δ)، به مدل های مختلف تقسیم بندی و اجرا شدند. مقادیر عددی معیارهای ارزیابی RMSE ،R و NRMSE مربوط به نتایج مرحله آزمون برای مدل برتر در برآورد عمق آبشستگی به ‏ترتیب برابر 0/9563، 0/688 و 18/47% به‏ دست آمد. نتایج خروجی از این مدل، عملکرد قابل  قبول SVM در برآورد عمق آبشستگی این پژوهش را می ‏پذیرد. همچنین نتایج آنالیز حساسیت بر روی مدل برتر در تحقیق حاضر نیز آشکار نمود که پارامترهای Tw و αv به ترتیب بیشترین و کمترین کارآیی در میزان درستی پیش بینی عمق آبشستگی را دارند.