ارزیابی روش یک نقطه ای در برآورد مشخصات نفوذ (مطالعه روش مقیاس سازی)

نفوذ آب در خاک یکی از پارامترهای تعیین کننده در آبیاری می باشد که تمامی عوامل مربوط به ارزیابی آبیاری را تحت تاثیر قرار می دهد. از طرفی تغییرات مکانی و زمانی پارامترهای نفوذ محدویت فیزیکی بزرگی در مدیریت و رسیدن به راندمان کاربرد بالای آبیاری سطحی می باشند. هدف از این تحقیق ارزیابی روش مقیاس سازی در برآورد پارامترهای معادله نفوذ در آبیاری جویچه ای بر اساس روش الیوت-واکر، شپرد و همکاران، ابراهیمیان و همکاران، infilt، والیانتس و میلاپالی و همچنین بررسی دقت نقطه میانی و نقطه انتهایی برای فرآیند مقیاس سازی است. برای این منظور یک منحنی نفوذ مرجع درنظر گرفته شده و سپس با استفاده از مدت زمان رسیدن آب به میانه و انتهای جویچه، عامل مقیاس آن جویچه به دست می آید. در این تحقیق از داده های اندازه گیری شده شش جویچه با بافت خاک و داده های ورودی مختلف استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد چنانچه از نقطه انتهایی جویچه به منظور محاسبه فاکتور مقیاس در روش مقیاس سازی استفاده شود، دقت این روش به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. بر اساس ارزیابی انجام شده روش ابراهیمیان دارای بهترین نتایج بود. در روش infilt تفاوت محسوسی بین استفاده از نقطه میانی و نقطه انتهایی وجود ندارد. در بسیاری از موارد استفاده از نقطه میانی به منظور بدست آوردن پارامترهای معادله نفوذ مقدار پیشروی را بیش برآورد، پیش بینی می کند. سادگی روش یک نقطه ای مقیاس سازی از مزایای این روش در مقیاس با سایر روش های بدست آوردن پارامترهای نفوذ است.