تاثیر به کارگیری الگوریتم های مختلف دمای سطح زمین در برآورد مقادیر تبخیر-تعرق واقعی

یکی از روش های مناسب به منظور برآورد تبخیر-تعرق واقعی، استفاده از فن سنجش از دور است که به دلیل پوشش مکانی و زمانی مناسب، گزینه خوبی برای اندازه گیری در سطح گسترده به حساب می آید. هدف از پژوهش حاضر، برآورد تبخیر-تعرق واقعی با استفاده از الگوریتم سبال و به کارگیری الگوریتم های تابع پلانک و پنجره مجزا برای محاسبه تاثیر پارامتر دمای سطح و مقایسه روش های مختلف برآورد دمای سطح و مشاهده تاثیر آن بر مقادیر تبخیر-تعرق واقعی است. برای این منظور، اطلاعات میدانی شامل دمای پوشش سبز در سطح مزرعه و اندازه گیری حجم آب ورودی و خروجی در مقیاس لایسیمتر درمزرعه تحت کشت یونجه در سال زراعی 99-1398 همزمان با روزهای گذر ماهواره لندست 8 برفراز محدوده مطالعاتی در نقاط از قبل تعیین شده در سطح مزرعه برداشت شد. پس از انجام پیش پردازش های لازم روی تصاویر ماهواره ای، ابتدا با استفاده از باند های حرارتی و دو الگوریتم پنجره مجزا و تابع پلانک، دمای مزراع تخمین زده شد. نتایج نشان داد در هر گذر با دمای پوشش گیاهی اندازه گیری شده با استفاده از دماسنج مادون قرمز، الگوریتم پنجره مجزا مقادیر همبستگی بالاتری نسبت به روش تابع پلانک به میزان 68 تا 80 درصد داشت. در مرحله بعد به برآورد تبخیر-تعرق با استفاده از الگوریتم سبال تحت دو سناریوی دمای تابع پلانک و پنجره مجزا پرداخته شد. مقایسه نتایج تبخیر-تعرق واقعی محاسبه شده با لایسیمتر نشان داد که پیکسل سرد بیشترین انطباق را با نحوه آبیاری در لایسیمتر دارد، که پیکسل سرد حاصل از الگوریتم پنجره مجزا با میلی متر در روز 56/0=RMSE، 084/0nR=MSE و 992/0=NS، بیشترین مطابقت را با داده های لایسیمتر دارد. همچنین بر اساس شاخص rMBE الگوریتم پنجره مجزا با کم برآوردی در بازه 07/4- تا 22/3- درصد بوده در حالیکه الگوریتم تابع پلانک با بیش برآوردی در بازه 76/4 تا 65/12 درصد در نوسان بوده است. این بررسی فقط اختصاص به پیکسل سرد ماهواره با شرایط بدون تنش آبی بوده و برای بررسی های بیشتر نیازمند ابزار دقیق می باشد.